Blog

We kunnen kamperen!

Maandagmorgen vertrekken we op tijd uit de AirB&B van Catherine in Mervilla. We hebben er een heerlijk weekend gehad in een huisje vol luxe en gemak. De lichamelijke klachten zijn beduidend verminderd en we kunnen er weer tegenaan. In korte broek en T-shirt want de zon schijnt, maar zonder de badmintonrackets. Ze hebben de hele weg vanaf huis aan de fietskar gehangen, maar dit geeft beschadiging aan de lak, dus laten we ze achter bij Catherine die er haar kleinkinderen mee gaat verblijden. Ze heeft ons dit weekend goed geholpen met een paar telefoontjes in het Frans waar we zelf niet uitkwamen en het was er heerlijk schoon en rustig dus een klein cadeautje is dan wel op z'n plaats. We rijden vandaag weer verder langs het kanaal, er staan regelmatig picknickbankjes en zelfs hier en daar een toilet en dat is een ongekende luxe. Je begrijpt vast wel hoe wij als fietsreizigers onderweg de vrije natuur als wc gebruiken maar ik zal er toch wat toelichting over geven. Het wildplassen is niet zo'n probleem, zeker niet als je een mannetje bent. Voor een dame is het iets lastiger en moet je wat verder van de weg af gaan om een rustig plekje te zoeken tussen de struiken of de bomen. Op hele rustige wegen durf ik nog wel zo langs de kant van de weg te gaan zitten, maar je zal het altijd zien dat er dan binnen korte tijd toch ineens een auto, fietser of wandelaar aankomt. De grote boodschap is natuurlijk weer een ander verhaal, meestal redden we het wel om dat 's morgens voor het weggaan te doen of 's avonds als we ergens aangekomen zijn. In geval van hoge nood hebben we het wc papier en de plastic zakjes bij de hand en wordt dit in de volgende prullenbak netjes afgeleverd. Niks achterlaten hè, behalve iets wat composteerbaar is, haha. Onderweg doen we de boodschappen en na 78 kilometer komen we maandag rond 6 uur aan op de camping in Alzonne want vannacht gaan we voor het eerst kamperen. Snel de tent opgezet op een open plek en friet gegeten bij het restaurant dat eigenlijk nog gesloten is, maar voor ons arme fietsreizigers wel een uitzondering wil maken. Na het eten en douchen is het inmiddels donker en gaan we om half 8 de tent in. We liggen er net in als het begint te regenen, so far so good. Helaas komt daarna de storm erbij en staan we even later in de stromende regen de tent opnieuw strak te zetten met extra haringen in de grond. Na een onrustige nacht waarin Arjen er nog een keer uit moet om de tent vast te zetten en ik met mijn hoofd in de slaapzak heb gelegen vanwege de tocht en harde wind kunnen we ' s morgens alles weer een beetje droog maken in het sanitairgebouw op de verwarming. Als alles droog is, inclusief de tent, begint het opnieuw keihard te regenen en te waaien en pakken we de tent nat in. Dat is weer een extra kilootje gewicht achterop de fiets! Op naar de bakker waar het zoete broodje als beloning er goed in gaat. Het is inmiddels 12 uur en we komen moeizaam op gang, na 10 kilometer nog maar wat eten omdat het een beetje droog is. Daarna is het niet meer te houden en komt de regen met bakken uit de hemel, het liefelijke paadje langs het kanaal verandert in een modderstroom en we komen nauwelijks vooruit. Het blijft de hele dag regenen en daarom rijden we het mooie oude plaatsje Carcassonne zo voorbij zonder er rond te kunnen kijken. Met het laatste stukje heuvelafwaarts en met de wind in de rug komen we nog voor het donker na 65 kilometer aan bij het Warmshowers adres in Roubia.  Over deze overnachting ga ik maar niet teveel schrijven, het concept Warmshowers is geweldig en bij de meeste mensen word je ontzettend gastvrij onthaald. Deze keer hebben we minder geluk en is het bij deze gastheer zo vies, rommelig en ongezellig dat we blij zijn als we de volgende ochtend de deur weer achter ons dicht kunnen trekken. Het is vandaag goed weer , lekker zonnig en de wind voornamelijk in de rug, tel uw zegeningen! Het eerste stuk rijden we vlak en daarna begint het zachtjes aan steiler te worden. De laatste kilometers zijn zo steil dat ik ook gedeeltelijk moet lopen en de fiets omhoog duwen, Arjen blijft dapper op de fiets zitten, hij is daar beter in. Maar de beloning is geweldig, we komen na 59 kilometer fietsen, boven op de heuvel in Tuchan, bij een mooie gîte die we voor deze nacht gehuurd hebben. Dat is wel even nodig om bij te komen na een paar dagen en nachten afzien. We delen de keuken met andere gasten en het is gezellig om samen met deze Franse mensen te praten en te eten. Na een goede nachtrust en een stevig ontbijt beginnen we op donderdag aan de afdaling, in 10 minuten zijn we beneden waar we er gisteren 40 voor nodig hadden om boven te komen. Het weer is prima, lekker zonnig, af en toe nog wat fris, maar verder in korte broek goed te doen. We rijden door een wisselend landschap, veel wijngaarden hier, bloeiende bomen en ook al een meer rotsachtige omgeving zoals in Spanje. Dit geeft een ruimtelijk gevoel, al is het regelmatig wel een pittige klim. Onderweg eten we een tabouleh salade met brood en crackers op een bankje bij een kerk en dat smaakt prima. Bij een mooi oud gemeentehuis in Estagel halen we een volgend stempel voor het pelgrimspaspoort. Na 72 kilometer komen we bij de camping in Ceret, we staan er goedkoop, voor 10 euro per nacht. Niet zo schoon sanitair maar verder een prima plekje. Bij de tent koken we rijst met linzen en spinazie en na een dag fietsen smaakt dat heerlijk! Vrijdagmorgen is de wind stormachtig en begint de tocht met de eerste 15 kilometers klimmen. Helaas deze dag de hele dag tegenwind en dan valt het niet mee om de moed er in te houden. We passeren de grens naar Spanje en dat is natuurlijk weer wel een hoogtepunt. Na zes en een halve week fietsen zijn we dan eindelijk in Spanje en bij de bakker trakteren we onszelf daarom op wat lekkers. Om teveel hoogtemeters te vermijden rijden we een heel stuk langs de grote weg. Dat is altijd minder fijn en soms voelt het ook erg onveilig om als fietser steeds ingehaald te worden door voorbijrazende auto's, maar de route moet nog wel te doen zijn natuurlijk. Ik zing in mijn hooofd heel veel mantra's als ik op die lange saaie stukkken zit en af en toe komen er ook andere liedjes naar boven. In Frankrijk hoor ik bijvoorbeeld kilometerslang de nummer 1 hit uit 1971 in mijn hoofd. Mijn leeftijdgenoten en de generatie daarboven kent het Franse liedje van de Poppys vast ook nog wel. Als kind kon ik helemaal mee zingen met het singeltje van mijn grote zus al had ik geen idee wat ik aan het zingen was: Non non rien n'a changé etc. Als je de hele dag Frans hoort en probeert te spreken komt zoiets ineens uit een grijs verleden weer naar boven. Maar goed, nu zijn we in Spanje en verblijven we dit weekend op een camping in L' Escala aan de Middellandse zee. Met temperaturen rond de 18 graden is het overdag goed te doen en 's avonds kruipen we heerlijk op tijd in de tent. Zaterdag een heerlijke pizza op bij een klein gezellig zaakje tegenover de camping. We eten bijna alles vegan, maar af en toe een uitzondering om het nog leuk te houden. Deze week hebben we 347 kilometer gereden en de teller staat nu totaal op 2280 kilometer. We gaan de route verder aanpassen maar daarover meer in het volgende blog! We fietsen nog steeds voor het goede doel dus als je iets wilt doneren voor Cherity Re-use dan kun je de button vinden boven of naast dit verhaal! En een appje of een berichtje hoe het met jullie allemaal gaat stellen we natuurlijk ook zeer op prijs! 

Terug